Ludzie wyrażają zdziwienie, gdy słyszą, że Duch Święty również i dziś się objawia. Choć współcześnie częściej mówi się o doświadczeniu mocy Ducha Świętego i przejawach Jego działania, w istocie chodzi o to samo, co św. Paweł określa mianem objawiania się Ducha.
Pisarze chrześcijańscy z początków istnienia Kościoła rozróżniali dwa sposoby objawiania się Ducha Bożego – w postaci widzialnej oraz w postaci mocy. Do pierwszej grupy należy m.in. objawienie pod postacią obłoku nad Namiotem Spotkania lub ognistego obłoku w czasie nocnej ucieczki Izraelitów z Egiptu. W Nowym Testamencie Duch objawił się w ten sposób w postaci gołębicy oraz ognia i ognistych języków w dzień Pięćdziesiątnicy. Jednak w Nowym Testamencie powszechnym sposobem objawiania się Ducha Bożego są przejawy Jego mocy, które św. Paweł nazywa charyzmatami. Duch Święty ma nad nimi pełną kontrolę: udziela ich, komu chce, i w mierze, w jakiej chce (por. 1 Kor 12, 11). Przejawami mocy są także dary uświęcające, ale poznać je możemy nie tyle po nagłym udzieleniu się mocy Ducha, ile po owocach Jego oddziaływania na ludzi, których życie staje się nowe i przebóstwione (por. Ga 5, 22).
Liczba charyzmatów
Chrystus objawia się jako działający w mocy Ducha i jako posyłający Go do ludzi. Jan Chrzciciel zapowiada, że specyfiką misji Mesjasza będzie to, że będzie On chrzcił ogniem Ducha Świętego. Natomiast Dzieje Apostolskie oraz pisma św. Pawła są pełne świadectw o działającym w Kościele i świecie Duchu Świętym, rozpoznawalnym w wielu znakach i darach, wśród których wyróżniają się charyzmaty. Znaczący jest jeden z tekstów apostoła: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra (1 Kor 12, 4-7). We wszystkich swoich tekstach św. Paweł wylicza łącznie 21 charyzmatów (por. Rz 12, 6-8; 1 Kor 7, 7; 12, 8-10. 28-30; 1 Tm 4, 14), ale już od starożytności mówi się o tym, że ich liczba jest niezliczona. We wszystkich dziełach Boga w świecie ujawnia się bowiem moc i inicjatywa Ducha Świętego. Dla pewnej przejrzystości co do tego, jakie dary nazywamy charyzmatami, warto sięgnąć do listy św. Pawła, który wymienia następujące dary: mądrości słowa, umiejętności poznawania, wiary, uzdrawiania, czynienia cudów, proroctwa, rozpoznawania duchów, dar języków i tłumaczenia języków. Z kolei w 1 Kor 12, 28 zamiast charyzmatów apostoł wylicza osoby charyzmatyków: apostołów, proroków, nauczycieli, tych, którzy mają moc czynienia cudów, uzdrawiają, wspierają pomocą, rządzą, przemawiają rozmaitymi językami. W Ef 4, 11 podobnie wymienieni zostali charyzmatycy: apostołowie, prorocy, ewangeliści, pasterze, nauczyciele (por. 1 P 4, 10-11). Charyzmaty można podzielić na 3 grupy: dary słowa (języki, tłumaczenie, proroctwo), dary działania (uzdrawianie, cuda, wiara), dary poznania (poznanie, mądrość, rozeznawanie). Dzięki tej klasyfikacji poznajemy, na jakie władze duchowe oddziałuje Duch Święty.