Z ks. Andrzejem Szutem, egzorcystą diecezji pińskiej na Białorusi, rozmawia
dr Paweł Sokołowski
Jakie były początki Księdza posługi?
Egzorcystą jestem od 7 października 2007 roku. Najpierw uzyskałem od swojego biskupa ordynariusza pozwolenie na prowadzenie egzorcyzmu nad pewną osobą w parafii. Później pojawił się następny przypadek, na który również otrzymałem zgodę. Jednocześnie kilka razy jeździłem na spotkania egzorcystów do Polski. Kilkakrotnie miałem telefon z kurii, że ktoś zwrócił się z prośbą o taką pomoc, więc zajmowałem się tymi przypadkami. Później otrzymałem dekret biskupa mianujący mnie egzorcystą na stałe.
Ilu jest egzorcystów na Białorusi?
Sześciu. Jest dwóch księży z Polski.
Ile osób zwróciło się do Księdza po pomoc?
Trudno powiedzieć, nigdy nie liczyłem. Kilkaset.
Ile wśród tych osób było opętanych?
Kilkanaście osób.
Czy częściej zwracają się do Księdza kobiety czy mężczyźni?
Częściej są to kobiety.
Czym to wytłumaczyć?
Sądzę, że być może tym, iż u nas w kościołach więcej jest kobiet niż mężczyzn. Stąd właśnie kobiety, przychodząc do kapłana po poradę czy z jakimś problemem, trafiają na modlitwę o uwolnienie. Nawet jeśli problem dotyczy całej rodziny, mężczyźni rzadko uwierzą w to, że potrzebują pomocy egzorcysty. Dlatego znacznie rzadziej o nią proszą.
Czy częściej są to mieszkańcy wsi czy miast?
Na Białorusi więcej ludzi mieszka w miastach, dlatego konsekwentnie z miast. Więcej jest osób w młodym i średnim wieku.
Jeden z egzorcystów w Polsce powiedział, że Szatan bardzo silnie kusi człowieka młodego – po 30. roku życia. Dlaczego?
Myślę, że najbardziej kusi kogoś, kto szczerze dąży do świętości. Za innych nie musi mocno walczyć – wiadomo dlaczego.
Co jest specyfiką parafii i diecezji, w której Ksiądz posługuje?
Posługuję w dwóch niewielkich parafiach. W niedzielę na Mszę Świętą w jednej z nich przychodzi 8, a w drugiej 20-25 osób. Na terenie parafii mieszkają przeważnie prawosławni i różne odłamy protestantów. Jeśli chodzi o diecezję, to terytorialnie jest rozległa. Obejmuje dwa województwa – brzeskie (na zachodzie) i homelskie (na wschodzie). W zachodniej części diecezji jest kilka parafii, które mają po kilkuset parafian, a we wschodniej – są małe wspólnoty, przeważnie po kilkudziesięciu czy kilkunastu praktykujących katolików.
Jak wygląda dzisiejsza wiara Białorusinów?
Jest to zjawisko zróżnicowane. Można zaobserwować wiarę mocną, głęboką i żywą, ale nie brakuje też przypadków wiary powierzchownej, którą lepiej można by określić zwykłą religijnością. Są też niewierzący.
Czy Białorusini chodzą do wróżek?
Chodzą. Jest to u nas zjawisko dosyć powszechne.
A jak wygląda problem satanizmu?
Przez wszystkie lata mojej posługi nie zjawił się nikt, kto w jakikolwiek sposób na serio byłby związany z sektą satanistyczną.
„Po zażyciu (…) homeopatyku nagle doświadczyłem olbrzymiego zaburzenia świadomości. Coś złego zaczęło się ze mną dziać. Od wewnątrz zalewała mnie ciemność. (…) Doświadczałem czegoś, co – moim zdaniem – można nazwać odrywaniem się duszy od ciała. (…) Momentalnie wystąpiła ogromna panika, niepokój, lęk. (…) Straciłem kontrolę nad własnym ciałem”.
Książka “Kościół na stepie” ks. prof. Waldemara Chrostowskiego – wybitnego biblisty, laureata “teologicznego Nobla”, czyli Nagrody Ratzingera – to pozycja niezwykła w jego dorobku.
Każdego dnia możemy sięgnąć po tę książkę, by przekonać jak wiele radości przygotował dla nas Bóg.
Święta Rita to znana orędowniczka w sprawach beznadziejnych, która nie zostawia nikogo bez pomocy.
Książka stanowi szczególne świadectwo kapłana egzorcysty na temat współczesnej rodziny.
Niejedna osoba będzie oburzona pytaniem postawionym w tytule: „Jak to, modlić się o pieniądze, o mamonę?”. Ale pieniądze przecież nie są ani złe, ani dobre, ważne natomiast jest nasze do nich podejście.
Powieść, która pokazuje, jak Bóg pomaga nam znaleźć rozwiązanie nawet najbardziej zagmatwanej życiowej historii.
Miesięcznik Egzorcysta organizuje rekolekcje, które wygłosi ksiądz egzorcysta Antoni Zieliński. Tematem rekolekcji będzie "Otwarcie serca człowieka drogą do uzdrowienia i uwolnienia". Wszystkich serdecznie zapraszamy i zachęcamy do wzięcia udziału.
Widzę to światło. Jestem w tym świetle zanurzony. Obmywamnie, rozjaśnia. Widzę jeszcze tajemnicze cechy tego światła. To nie jest tylko światło wszechrzeczy, światło stworzenia, mego powołania z nicości – to jest światło odbite od Kogoś. / Joachim Badeni OP
To co na medytacji odczuwamy jako oschłość, a nawet jako „ciemną noc”, w rzeczywistości może być ukrytym, ale i najsilniejszym promieniem miłości.
