Na czym polega wyjątkowe znaczenie postu, skoro Jezus dołącza do niego egzorcyzm (por. Mt 17, 20)? Skąd bierze się moc postu, skutkująca wypędzaniem niektórych rodzajów złych duchów? Czy post ma cel ascetyczny zarówno dla egzorcysty, jak i dla dręczonego?
Egzorcyzmy stawiają przed nami ascezę. Ta z kolei sprowadza się do walki ze wszystkim, co przeszkadza w osiągnięciu celu ostatecznego, którym jest uświęcanie się i posiadanie Boga na zawsze. Asceza jest więc narzędziem postępu duchowego, mającego za cel wewnętrzne zjednoczenie z Chrystusem („Katechizm Kościoła Katolickiego”, nr 2014). To droga do doskonałości, która nakłada krzyż wyrzeczeń i twardej walki duchowej: Postęp duchowy zakłada ascezę i umartwienie, które prowadzą stopniowo do życia w pokoju i radości błogosławieństw (KKK, nr 2015). Każda praktyka ascetyczna zakłada zdrowy realizm duchowy, dla którego cały człowiek: dusza, ciało i duch są powołane do udziału w zmaganiach, aby osiągnąć niebo. Święty Paweł przypomina, że ważne jest, aby nie biec w życiu na oślep, ale tak, aby osiągnąć cel (por. 1 Kor 9, 24–26). Biegnie na oślep ten, kto zamiast podążać za wolą Bożą, podąża za osobistymi ideami duchowości, czasami zwodniczymi, zwłaszcza w posłudze egzorcystycznej.
