Najnowszy numer „Miesięcznika Egzorcysta” poświęcony jest ideologii LGBT.
Kościół nie występuje przeciwko niczyjej wolności, tylko o niej przypomina. Korzystanie z wolności, nie licząc się z prawdą o człowieku, jest zwykłą swawolą, która prowadzi do zniszczenia samego człowieka, a więc także i jego wolności. (…) Szaweł też prześladował Chrystusa, a został świętym. Każdy człowiek, i także genderysta, który teraz walczy z Bogiem, jeśli zechce, może zostać świętym. Kościół takiej możliwości nie przekreśla, wręcz o to zabiega. Na tym polega nieziemskość Kościoła – podkreśla Artur Winiarczyk, redaktor naczelny „Miesięcznika Egzorcysta”, we wprowadzeniu do wrześniowego numeru.
Jednym z najbardziej uciążliwych problemów jest dla egzorcystów zapanowanie nad wszystkimi prośbami, jakie do nas docierają. (…) Przez pewien czas przyjmowałem wszystkich, którzy zgłaszali się bez wcześniejszego umawiania się. Chociaż intencje były dobre, nie trwało to długo. Wciąż przybywało osób, a ja zaczynałem przyjmować jedną osobę po drugiej, bez jakiejkolwiek przerwy, przez 12 godzin. Coraz częściej wybuchały kłótnie między osobami czekającymi na swoją kolej. Wiele zdenerwowanych osób dyskutowało także ze mną, a niektórzy (po wielogodzinnym oczekiwaniu) musieli wrócić do domu, bo nie zdążyłem ich przyjąć. Musiałem zmienić system – podkreśla ks. dr Duarte Sousa-Lara w tekście „Egzorcysta z Portugalii. Świadectwo posługi”.
W Biblii nie ma błędów, jeśli chodzi o kwestie wiary i moralności. Kilka lat temu ukazał się dokument Papieskiej Komisji Biblijnej Natchnienie i prawda Pisma Świętego. W dokumencie wyraźnie zostało podkreślone, że, tak jak mówił św. Augustyn, Bóg dał Pismo Święte, ponieważ chciał wykształcić chrześcijan, a nie matematyków. W Piśmie Świętym znajdujemy wiele błędów i nieścisłości, jeśli chodzi o nauki geograficzne, astronomiczne, fizyczne itd., ale nie ma tam błędów co do wiary – wskazuje ks. prof. Mariusz Rosik, biblista, w wywiadzie na temat tego, jak należy czytać Biblię.
Jakiś pogański dogmat nakazuje nam widzieć w wierze tylko światopogląd, w związku z czym traktujemy utratę wiary jako zwyczajną zmianę światopoglądu. Wydaje nam się niekiedy, że utrata wiary polega na tym, że jedne mniemania i domysły zamieniamy na inne mniemania i domysły. (…) A przecież wiara jest czymś niewyobrażalnie więcej niż tylko światopoglądem. Jej istota polega na tym, że człowiek samego siebie zawierza Panu Bogu – podkreśla o. prof. dr hab. Jacek Salij.
Kiedy w 2017 roku w Australii odbywało się referendum o nadaniu przywilejów małżeńskich parom jednopłciowym, tamtejsze federacje futbolu, krykieta i rugby poparły postulaty środowisk gejowskich. Podobnie postąpiły władze australijskiej ligi rugby. Israel Folau był wówczas jedynym, który wyłamał się z tego frontu jedności. (…) W efekcie najlepszy rugbista w Australii, który miał być podporą reprezentacji podczas najbliższych mistrzostw świata, został pozbawiony prawa gry. (…) Nauka, jaka płynie z lekcji danej Folauowi, jest dla wszystkich Australijczyków czytelna. Jeśli będziesz wypowiadał się krytycznie o orientacji homoseksualnej, zostaniesz zniszczony – pisze Grzegorz Górny w tekście poruszającym problematykę gender w sporcie.
Artykuł 18 konstytucji, mówiący o małżeństwie, macierzyństwie i rodzicielstwie, nie został umieszczony w rozdziale dotyczącym praw człowieka, wolności (np. wolności zawierania kontraktów małżeńskich), ale w rozdziale Rzeczpospolita. Jest to element definicji Rzeczypospolitej Polskiej. Małżeństwo i rodzina stanowią element konstytutywny wspólnoty. Jeżeli podważymy tożsamość małżeństwa i rodziny z ich fundamentalnymi funkcjami, z funkcją prokreacyjną na czele, z funkcją kulturotwórczą, funkcją przekazywania chrześcijańskiego dziedzictwa narodowego, o którym jest mowa w Preambule, i zaczniemy realizować zupełnie inne funkcje, mające charakter kontraktualny, służące realizacji własnych popędów, a nie dobru wspólnemu, to złamiemy ten porządek, który miał ku dobru wspólnemu prowadzić – przestrzega mec. Jerzy Kwaśniewski, współtwórca i prezes Ordo Iuris, w wywiadzie zamieszczonym w naszym miesięczniku.
Z całą konsekwencją (…) Kościół podkreślał różnicę w podejściu do osób z nieuporządkowanymi skłonnościami a oceną moralną samego zjawiska, objętego kategorią LGBT. (…) Nie jest grzechem sama skłonność, choć nieuporządkowana, niezgodna z porządkiem natury, grzechem są czyny. Wydaje się, że to jest jedna z możliwych diagnoz nieporozumień, wywołujących tyle agresji ze strony środowiska osób LGBT. Potrzebne jest przede wszystkim uporządkowanie pojęć. Bywa bowiem, że posługujemy się tymi samymi słowami, ale rozumiemy je po swojemu. Jednym z nich jest pojęcie „tolerancji” – wskazuje ks. dr Jarosław Wojtkun w artykule „Skłonność homoseksualna nie jest grzechem. Kościół wobec zjawiska LGBT”.
Jak poznać, że dziecko (głównie chłopcy, zdecydowanie rzadziej dziewczynki) cierpi na dziecięce zaburzenie identyfikacji płciowej? Oto podstawowe zachowania rozpoznawcze: (…) ubieranie się w ubrania typowe dla płci przeciwnej; występująca u chłopców fascynacja hiper-kobiecymi atrybutami (szpilki, makijaż itp.), a u dziewcząt – nastawienie na ubieranie się wyłącznie w typowo męskie ubiory; często wyrażane pragnienie lub twierdzenie, że jest się przeciwnej płci; stałe, uporczywe podejmowanie w zabawach ról płci przeciwnej; często powtarzające się fantazje o byciu osobą płci przeciwnej; stała fascynacja zabawami typowymi dla płci przeciwnej; silna preferencja do bawienia się z dziećmi płci przeciwnej, unikanie zabawy z dziećmi własnej płci – wskazuje Bogna Białecka w tekście „Zaburzenie tożsamości płciowej u dzieci”.
W numerze także m.in. o Służebnicy Bożej Rozalii Celakównie, o tym, czy kobieta może zostać kapłanem, a także odpowiedzi na dwa pytania: czy wolno dyskryminować osoby homoseksualne lub inne seksualnie zaburzone?; czy wierni mogą użyć siły fizycznej, kiedy ktoś zakłóca Mszę Świętą?
