Najnowszy numer „Miesięcznika Egzorcysta” poświęcony jest charyzmatom.
Zdarza się (…), że zły duch sam nieraz ich [charyzmatów] „udziela”, podszywając się pod prawdziwego Dawcę Łaski. Dlatego ważne jest roztropne rozeznanie ducha charyzmatów, na co Kościół ma sprawdzone sposoby (…). W rzetelnym rozeznaniu żadna sztuczka diabła się nie ukryje, ponieważ sam Duch Święty uzdalnia do takiego rozeznania – podkreśla Artur Winiarczyk, redaktor naczelny „Miesięcznika Egzorcysta”, we wprowadzeniu do październikowego numeru.
Dwa lata temu dostałam w prezencie pod choinkę książkę o wróżeniu wahadełkiem i tablicę w kształcie koła z alfabetem. Zaczęłam, trzymając wahadełko nad tablicą, zadawać różne pytania, a wahadełko wskazywało mi kolejne litery i dostawałam odpowiedź. Najpierw otrzymałam informację, że weszłam w kontakt z „wyrocznią”, później, że jestem w kontakcie z „Michałem Archaniołem” – ale nie świętym. Ów Michał Archanioł polecił mi modlić się za męża, który już od wielu lat nie przystępował do spowiedzi. Dostałam też polecenie modlitwy za siebie, bo – jak mówił „Michał Archanioł” – „ty też dużo nagrzeszyłaś” – wyznaje w swoim świadectwie Zofia.
Kościół zawsze traktował diabła w powiązaniu z życiem chrześcijanina. Gdy chrześcijanin podąża drogą Chrystusową, musi – jest to nieuniknione – stanąć naprzeciw zła. Papież Benedykt XVI mówił o nim jako o „pewnej realnej sile”, nieustannie poszukującej człowieka jako swojego sojusznika. Podstawowe znaczenie mają tu słowa, jakie Papież skierował do instytucji, przywódców religijnych i przedstawicieli świata kultury podczas swojej podróży apostolskiej do Libanu: „Musimy być w pełni świadomi, że zło nie jest anonimową siłą, która działa w świecie w sposób bezosobowy czy deterministyczny (…)” – podkreślają ks. Francesco Bamonte ICMS oraz Marco Grieco w tekście „Diabeł istnieje realnie”.
W pięknym dziełku „Wykład pacierza” św. Tomasz pisze o przykazaniu miłości i 10 przykazaniach. W prologu podkreśla, iż można otrzymywać dary Ducha Świętego, charyzmaty, ale jeśli nie ma miłości, którą Tomasz zawsze utożsamia z łaską uświęcającą, wówczas człowiek jest po prostu jak trup. Można go ubrać w klejnoty i wytworne ubrania, ale i tak pozostanie trupem. Tak samo ktoś może mieć charyzmaty, może uzdrawiać, mówić językami, ale co z tego, skoro może pozostawać martwy – wskazuje o. dr hab. Tomasz Gałuszka OP w wywiadzie na temat charyzmatów.
Do klasztoru, gdzie był klerykiem, przybyła kobieta, która od trzynastu lat opętana była przez diabła. Zakonnicy nie mogli sobie poradzić z tym przypadkiem. Jednak pewnego dnia diabeł podczas egzorcyzmów wyznał: „Cokolwiek byście robili, my i tak stąd nie wyjdziemy, chyba że przyjdzie tu brat Matteo z Agnone, którego pokora przeraża nas bardziej niż wszystko inne, to ona nas krzyżuje i biczuje”. Wezwano Mateusza (…). Kobieta zaczęła zgrzytać zębami, usta się pieniły, w końcu diabeł krzyknął: „A jednak przyszedł. Czego ode mnie chce ten brat Matteo? Nie mogę już dłużej znieść jego widoku”. Po tych słowach kobieta została uwolniona – tak o Słudze Bożym o. Mateuszu z Agnone pisze Jerzy Adam Świdziński.
Bóg stworzył aniołów dla doskonałości świata. Była to Jego wolna, niczym nieprzymuszona decyzja. (…) Aniołowie są bytami osobowymi, obdarzonymi nieśmiertelnością, inteligencją i wolną wolą. W przeciwieństwie do człowieka nie mają ciała − są czystymi duchami. Nie są jednak wieczni, gdyż mają swój początek w stwórczym akcie Boga. W pewnym sensie uczestniczą w „rządach” nad światem. Ponieważ kontemplują Boże Oblicze, znają wolę Boga i są wykonawcami Jego rozkazów. Przyczyniają się do tego, by wszyscy słuchali Bożego słowa. Są stworzeniami o wiele doskonalszymi od człowieka, lecz służącymi mu według woli Bożej – tak o aniołach pisze ks. Mateusz Kicka w tekście „Aniołowie dla lepszego świata”.
Pogaństwo i ezoteryka atakują także przez media. Na jednym z kanałów rosyjskojęzycznych emitowano streszczenie ostatniego sezonu „Bitwy ekstrasensów”, jednego z najpopularniejszych programów ezoterycznych. „Ekstrasens” to po rosyjsku ktoś, kto posiada zdolności paranormalne, najczęściej zajmujący się czarną magią; może to być osoba zniewolona przez złego ducha. Program jest prawdziwym hitem eksportowym rosyjskiego kanału TNT TV. (…) Jego bohaterowie wprost odwołują się do czarnej magii. Obnoszą się z lucyferycznymi pentagramami, zaklęciami. Uczestniczący w programie jasnowidzowie wpadają w trans. Komunikują się na wizji z duszami zmarłych, poszukują osób ukrytych w bagażnikach aut i kontenerach, palą świece, kadzidła, pokazują się z trupimi czaszkami, wnętrznościami zwierząt, których następnie używają do swoich rytuałów – tak o współczesnej Łotwie pisze dr Tomasz Teluk w tekście „Łatgalia – ostatni przyczółek katolicyzmu”.
W przypadku Toronto Blessing nie wykluczyłbym przerostu sfery emocjonalnej nad prawdziwym doświadczeniem. Może to prowadzić do karykatury. A pamiętajmy, że demon sam w sobie jest pewną karykaturą siebie samego, natomiast w swej istocie (jako byt) jest ciągle dobry. (…) Jednak został tak zdominowany przez własne akty moralnie niewłaściwe, że następuje gigantyczny bałagan i zdeformowanie. Dlatego też w przypadku Toronto Blessing trzeba by najpierw wyciszyć emocje i zbadać, co się tam dzieje – wskazuje o. dr hab. Tomasz Gałuszka OP w artykule „Charyzmaty w krzywym zwierciadle”.
My nie mamy narzędzi do badania świata duchowego. Możemy tylko wykonywać jakąś psychoanalizę i na tym nasze badanie się kończy. Być może są jakieś inne metody badania naszej świadomości, ale świata duchowego nie poznajemy. Nawet jeśli istnieje, nie mamy narzędzi, żeby go zbadać – wskazuje prof. Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz, emerytowany kierownik Katedry Fizyki Kwantowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w kolejnym wywiadzie, jaki zamieściliśmy w tym numerze.
W numerze także m.in. o wyzwaniach i zagrożeniach pentekostalizacji, o charyzmacie życia konsekrowanego, a także recenzja książki „Ojciec Matteo La Grua. Moja walka z szatanem”.
