Gdy papież Paweł VI ogłaszał św. Benedykta patronem Europy, przypomniał, że istnieją trzy instrumenty kultury europejskiej: pług, książka oraz krzyż. Chrześcijaństwo, nie zapominając o roli i znaczeniu pracy fizycznej i umysłowej, zawsze wskazuje na krzyż jako źródło prawdziwej siły duchowej, znak koniecznej ofiary oraz bliskości Boga.
Życie człowieka dzieli się na sytuacje codziennej troski i świątecznego odpoczywania. Sytuacje troski niejako narzucają się, mobilizują człowieka do aktywności, która musi zostać podjęta. Bardzo często te sytuacje łączą się z pośpiechem podejmowanych działań oraz szeregiem negatywnych napięć.
Natomiast sytuacje odpoczywania wiążą się z wolnym podejmowaniem decyzji, gdyż człowiek może odpoczywać tak, jak chce, stając zwykle przed różnorodnymi ofertami. Związana jest z tym emocjonalna pogoda jednostki, akceptacja, a także pozytywne napięcia.
Świętowanie
Skupienie się na pracy i codziennym wysiłku nie może prowadzić do zatracenia świątecznego charakteru niektórych dni. Święto jest dniem specjalnym i uświęconym. Należy do najstarszych czynności ludzkich, które odbywają się okresowo (nie okazjonalnie), mają charakter sakralny – tzn. nawiązują kontakt z innym światem, a także kolektywny – wciągają jednostkę do wspólnoty świętującej. Ze względu na wyjątkową naturę święta dana grupa ludzi powstrzymuje się wtedy od swej codziennej działalności produkcyjnej i użytecznej. Wielu podkreśla także radość oraz zabawę jako elementy świętowania.
Świętowanie chrześcijańskie – w pełnym tego słowa znaczeniu – obejmuje trzy elementy: wspólną Eucharystię, radość, spoczynek świąteczny. Od początku chrześcijaństwa stałym „przedmiotem” świętowania były wydarzenia zbawcze Jezusa Chrystusa przypominane cyklicznie – w każdym tygodniu w niedzielę. W Katechizmie Kościoła katolickiego czytamy: „Niedziela jest w pełnym znaczeniu tego słowa dniem zgromadzenia liturgicznego, w którym zbierają się wierni «dla słuchania słowa Bożego i uczestniczenia w Eucharystii, aby tak wspominać Mękę, Zmartwychwstanie i chwałę Pana Jezusa i składać dziękczynienie Bogu, który ich odrodził przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa ku nadziei żywej»” (nr 1167).
